قرن اتم

اثر: استاد دیندار (کامران)

تو  یوسف  عصری  تو  شه  ماه  رخانی

تو  یوسف   قلب منی   و   بهتر   از    آنی 

در   قرن   اتم    گر  چه شده  عشق مجازی

لیلای    منی     بی  نو   کنم   اشک  فشانی

یوسف     کند    از    خرمن    حسن  تو گدایی

از   پیرهن       وصل       تو      یابیم      جوانی

مدهوش    تو    عالم    شود    ار چهره نمایی

یا شکر  از  آن    لعل    لبانت    چو     فشانی

تو     روشنی         مردمک        دیده      مایی

نتوان      به     زبان  فلمی    گفت     چسانی

آندم  که  به  صد    ناز  در    آغوش  من    آیی

جان   و  دل    ما  را  تو  به   یک لحظه ستانی

شیدای    توأم     لیلی     و   مچنون   نشناسم

تو  لیلی   و  شیرینی  و       عذرای      زمانی

اندر  دل    و   در    روح   و   روان  جای گرفتی

تو      کعبه       آمال   من     و      ورد  زبانی

تو     پادشه    حسنی    و   سلطان    سخن  من

کردند    شه    حسن    و    سخن   نیک  تبانی

گشتم    همه          وادی       عرفان     گذشتم

از دایره    عشق      که     تو       مرکز    آنی

کاشانه    دل    سبز     شد    از   جلوه   حسُنت

زیبد    به    لب      دهر    اگر     خنده      نشانی

زاهد    چه     دهی     پند    به    رندان    خرابات

حالی    که    مرا    هست  در این عشق ندانی

اندر        دل       کامران   کنی   جلوه     نمایی

ای     آنکه      در     آفاق   به  از    ماه جهانی

دیده برفی       

 غزلی از : استاددیندار(کامران)     

نگهی  بر    نگهم  کن       که  ترا     می خواهم

  طلب     و صل    ترا   من   ز  خدا     می خواهم

  ناز ای آفت جان   این  همه  بر       من     مفروش 

بگشا  بر    منت   آغوش       ترا      می خواهم

در    زمستان   فراقت   شده     این    خانه   یخی

دیده  شد  برفی   و  بی نور      ضیا     می خواهم

سر  به زانوی  غم     امشب  ز  غمت    بنهادم

دامن   وصل     تو  از   غیر  رها        می خواهم

بس     که      از خلق   ریا    دیده ام  از  چرخ جفا

خبر    و صل    تو    از     باد      صبا       می خواهم

نوش       داروی     طبیبان   نشود         مرهم    دل

دردمندم     نظری   کن        که   دوا        می خواهم

مطلع       شعر        نی       مقطع    جانسوز    منم

شاه عشقی   تو  گدا  من     که   عطا   می خواهم

گفته ای   بوسه    ما  مرهم  هر   زخم  دل    است

من   نخواهم   ز  تو   مر هم   که   شفا   می خواهم

اشکها  یخ  زده   از         جور         زمستان      ستم

 ای عدالت   ز    تو خورشید   و      صفا    می خواهم

این      قطار   ستم      از      ریل      ریا      می گذرد

سر     تزویر  گر      از       جسم    جدا     می خواهم

                               سوزد  از  شعله   اشعار تو   کامران ستم 

                           شاعری چون تو درین کهنه سرا می خواهم

قرن بلا

اثر: استاد دیندار (کامران)

اندرین قرن ستم قرن اتم قرن بلا

سنگ خارا شده آن قلب رئوفت که مرا همدم بود

آه و صد آه که از داغ فراق

بیتومن شعر نو و هم غزلی ساخته ام

کاش آن قلب ودلت

یا که آن روح لطیفت

بتو می داد خبر

که توئی لیلی ومن مجنونت

آنقدر در غم هجران تومن بی گل روی تو در شهر غریب

من شوریده مشتاق و حزین

از جفایت همه جا

ناله و افغان کردم

هر که می دید مرا

سخت ملامت می کرد

عاشق بی دل و شوریده و مجنون صفت من شده ام در غربت

 باورم کن که فقط

 مرغ عشق تو منم

عشق من آتش جان

دانه و آبم پس کو

از جفای تو  و کم لطفی تو

همچو یک بمب اتم

جور تو قلب مرا ویران کرد

 پس غزال غزلم

بشنو عقده دیرین مرا

بیتو در غربت و   این شهر غریب

غزلی سخت غمین ساخته ام گوش بکن

 تا بدانی که مرا  زجر فراقت کشته

 نازنین گر چه وفا نیست ترا

 گوش بکن

 آن  زمانی  که  نگاه  تو  ز  آن  دگران  بود  

هرگزم   هیچ    نگفتی  که  مرا  حال   چسان  بود

    وای  از   آن  دم   که تو    گفتی  نکنم یاد  تو دیگر    

بزدی    بر  دلم  اخگر  که   ز غم  در  خلجان  بود

گر چه  مشتاق تو    افزون  شده از حد  شمارش

یاد می  آر  از    آن دم  که نه این بود و  نه آن بود

        یاد    آن روز  که    با  من     غزل    عشق  سرودی      

  شعف    و شادی  دل هم همه دم  در فوران  بود

        یاد آن روز   که با   من سر    این  سفره نشستی   

   سفره  عشق که  ما را دل و جان  در هیجان  بود

        تو   به   صد   طعنه   بگفتی   که دلت   صبر ندارد   

      عشق آموز   ز مجنون که  چنین بود وچنان  بود

         اینقدر   صبر    که   دارد    که    خورد سنگ و   ننالد 

         تو زدی  سنگ به   قلبی که در آن عشق  نهان بود

              مویه ها  کردم    و هرگز    تو نگفتی ز چه کامران 

           اندرین فصل گل و مل همه  دم اشک فشان بود

تصویردردورنجها

        غزلی از:استاد:دیندار (کامران)                  

شعر من    ای آشنا   تصویر   درد  و  رنجهاست

خار  چشم   چاپلوسان   عاری  از  رنگ وریاست

تا   که   آه   مستمندی    خیزد   از   اعماق    دل

شعر   من   روشنگر   فریاد    دل ها  در   خفاست

تا   که   تزویر    و    ریا   و    مدح   را     رونق   بؤد

می خروشد  همچو  بحری  تا  عدالت  را   بقاست

کلک شعرم  را   حقیقت   سوژ ه ای   شد   پر   بها

شمّه ای   از  تربت   حق  دیده ام    را   تو تیاست

گر زمن پرسند شعرت در چه باب و مسلکی است

گویم   ای   دل    شعر  من    آئینه   اوهام   هاست

         مکتبت   کامران  الحق  دشمن  اهل ریاست

         شعرهای   دل  فروزت    را  بقا اندر  بقاست

اثر:استاد رحیم دیندار:(کامران)

اعتیاد 

آدمی را  از   شرف  بیگانه    سازد  اعتیاد

صاحب صد خانه را بی خانه   سازد اعتیاد

مهر همسر یا  فرزند از     کفت  گردد  برون

 چون ترا از   عاظفه   بیگانه سازد    اعتیاد

می نشیند همچو جغد شوم بر   بام   حیات

خانه و    کاشانه   را    ویرانه   سازد   اعتیاد

هیچ       دانایی    نمی   افتد     به   شر  او

مردم  فرزانه  را    دیوانه      سازد     ا  عتیاد

با ر   الهی ریشه کن    این    بلای    شوم  را

خلق    را    آواره  از   کاشانه    سازد   اعتیاد

همچودودی می شود سرمایه ازدستت برون

چون ترا کور و     کر   و مستانه سازد    اعتیاد

می رود ایمان زدستت   سست گردد غیرتت

با پلید یها  ترا  هم     خانه     سازد     اعتیاد

پای همت لنگ  گردد  می رود     درگل فرو

این جهان را  بهر  تو   غمخانه    سازد اعتیاد

از تو   فرزند   وعیال   و دوستان   دل برکنند

چون  وجودت    را بلای    خانه سازد   اعتیاد

بس کن ای کامران دانندعاقلان این نکته را

آدمی    را از   شرف    بیگانه   سازد  اعتیاد

بوجور  جیران   اولار؟  اولماز                     

اثر:استادديندار(کامران)

     سنین تک داغداچؤللرده گوزل جیران اولار؟اولماز

منیم تک کوی عشقونده پریشان جاناولار؟اولماز

دوداقون   غنچه  دور  آمما  پارلدور  قرمزی  زرتک

نه من تنهادئیورعالم    بوجور جیران   اولار؟  اولماز

گولنده  غنچه ی   لعلون قالور    حسرتده   گولشنلر

سنین تک غنچه گولشنده گؤزل خندان اولار؟اولماز 

مارال  جیران  سنی  گورجک  گزممزلر   بو  داغلاری

گؤزلیکده سنه اوخشار   مه  کنعان     اولار؟    اولماز

سنه قوربان    اولا  جانیم   وجودیم     دفتریم  دیوان

منیم    تک   اهل   بو    عالم سنه قوربان  اولار؟ اولماز

اگر  گلسون  قوجاقیمه     ایشق  سالسون بو   ایوانه

گلیب   شاه  لار   کاخی همتا   بو   ایوانه اولار؟    اولماز

مریض   عشقوم   جانا   بو  درده  بوسه  دو ر  د رماندور

دوداقوندن   سورا   بیرزاد     منه     درمان  اولار؟  اولماز

منیم     ماه   منیر  یمسان    بهاریمسان،     نگاریمسان

سنه  همتا       بو  عالمده     مه  تابان     اولار؟   اولماز

اوزاق    گزمه    اوزاق لیقدا     اولار آتشفشان   کؤنلویم

سهندین     آتش آفشانی    بوجور  سوزان    اولار؟اولماز

گؤرچین  لر     غمی      فریاد    ائدیلر    بزمه   عشقیمده

منم  تک  بیر  نفر     غمدن  بوجور   پژمان   اولار؟  اولماز

فراقوندن     شکایت  وار     دئیردی     بی نوا       کؤنلوم

بیزه  بو     بیوفا       دلبر   گلر       مهمان   اولار؟     اولماز

نیه بس    گلمه دون    ای گول   سویوق ایللرده    امداده

دومان اولدی   طوفان   قوپدی   بئله داستان اولار؟ اولماز

دئردی   سائلم    کؤنلوم    نیگاریم    شاه ی    خوبان  دور

گدایه  شاهه      ظالمدن    دئیون  احسان   اولار؟   اولماز

منیم  کامران       اشعاریم آلار     الهام  جانان     نان

جهانه  شعریده  ای  گول  بوجور  دیوان  اولار؟  اولماز